9η Μαΐου 2011 «Ημέρα της Ευρώπης»

Η 9η Μαΐου πού έχει καθιερωθεί ως η Ημέρα τής Ευρώπης, αποτελεί επέτειο της 9ης Μαΐου 1950, κατά την οποία διατυπώθηκε η Δήλωση Schumann, για την Ενωμένη Ευρώπη. Η Δήλωση αυτή, έγινε πανηγυρικά την 9η Μαΐου 1950, στο τέλος μιάς εποχής ζόφου πού ταλάνισε για δεύτερη φορά την Ευρώπη, θέατρο πολέμου δίς, μέσα στον μικρό εικοστό αιώνα, των δύο καταστρεπτικών παγκόσμιων στρατιωτικών συρράξεων. Μια αλληλουχία Ευρωπαϊκών Συμφωνιών, με αφετηρία την 9-5-1950, μας έφερε τελικά στην «Νομισματική Ένωση», η οποία όμως, λόγω εγγενούς ατέλειάς της, οδήγησε σε τριγμούς την «Ευρωπαϊκή Ένωση», όταν η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση έγινε και Ευρωπαϊκή.

Η κρίση όμως αυτή, αφού αντιμετωπισθή επιτυχώς, με άξονα την αλληλεγγύη στο εσωτερικό τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει συνειδητά και ανυπόκριτα να αναδειχθή σε ύστατη ευκαιρία και γόνιμη πρόκληση για εμπέδωση της ανταγωνιστικότητας τής Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πλανητικό επίπεδο, απέναντι στις μεγάλες οικονομικές οντότητες της Β. Αμερικής και της Ασίας.

Τά σημερινά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τουλάχιστον εκείνα πού διαθέτουν «διαχρονικό ειδικό εθνικό γόητρο», οφείλουν να κάνουν την αυθυπέρβασή τους και να δουλέψουν για την δημιουργία μιάς κοινής δημοσιονομικής πολιτικής, μιάς κοινής εξωτερικής πολιτικής, μιάς πολιτικής ευρωπαϊκού μηχανισμού στρατιωτικής ισχύος, πλανητικής εμβέλειας. Οφείλει δηλ. η Ευρωπαϊκή Ένωση να επισπεύση γενικώτερα την διαδικασία Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης με στόχο, σ’ ένα λίαν προσεχές μέλλον, την Πολιτική Ένωση της Ευρώπης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι βέβαια Ένωση Κρατών, κυρίως όμως είναι Ένωση Αξιών και Λαών. Οι Κοινωνίες Πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο σήμερα, προσβλέπουν σε μια ενδυνάμωση της παρουσίας και αποτελεσματικότητάς της στο παγκόσμιο σκηνικό. Αυτή όμως η ενδυνάμωση, απαιτεί συλλογική μετεξέλιξη των σημερινών εθνικών ευρωπαϊκών κρατών, σ’ ένα περιφερειακό, ευρωπαϊκό, ομοσπονδιακό κράτος, στο οποίο να δοθούν όλες οι απαραίτητες αρμοδιότητες για την επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθ’ εαυτής, αλλά και να διατηρηθούν στα ομόσπονδα κράτη εκείνα τά παραδοσιακά πολιτιστικά στοιχεία τής διαχρονικής ταυτότητάς τους.